Zondag 18 oktober 2020

Ritverslag 4 oktober 2020.

A ploeg : 65 km Noduwez.

33 centiliter.

Het water was met bakken uit de lucht gevallen de voorbije dagen, maar de buienradar gaf aan dat we het tijdens deze rit droog zouden houden.
Na ernstig overleg en diepgaande analyse op whatsapp kozen we er voor om toch op pad te gaan, maar de kleine boerenwegen te vermijden.
Er zijn namelijk in dit land ook boeren die niet elke dag fietsen, en wanneer zij met hun bescheiden tractors uit de velden komen, wordt er al eens wat smurrie achtergelaten op deze kleine wegen.

5 moedigen - Kristof, Joachim, Mark, Ludwig en ikzelf - stonden aan de start van deze herfstrit, waarbij de eerste 2 derden van de rit met tegenwind van 65 km/u verliep.

De president van Amerika ligt op dit ogenblik dan wel ziek in bed, de president van onze club verkeert daarentegen nog in goede gezondheid want op de hellingen neemt hij de maat van iedereen.
Elf jaar geleden zeiden de oudere wielertoeristen van de club nog "Ludwig wordt binnenkort 50 jaar, het zal ni blijven duren da dieje zo goed bergop rijdt"...

Samen met Ludwig is ook Mark een van de betere renners van ons peloton. Ik heb ontdekt dat het net deze twee zijn, die na de rit geen gewone kleine pintjes drinken zoals de meesten van ons, maar zij bestellen steevast allebei een 33 centiliter. Dit had mijn interesse gewekt - toeval bestaat nu eenmaal niet - en als je daar beter van gaat fietsen is het toch maar een kleine opoffering. Een inspanning die ik nog wil leveren in het belang van mijn conditie. Marginal gains noemden ze dat indertijd bij team sky.
Verder onderzoek wees echter uit dat er bijwerkingen kunnen optreden.
In het B peloton is er namelijk ook een renner die deze 33 centiliter kuur volgt, hij zit al weken in zijn zetel met een spierblessure. 

Ik ga het dan toch maar bij kleine pintjes houden.

Zondag 27 september 2020

... Dag van de waarheid ...

Op zulke dagen wordt bij de klassementsrijders natuurlijk het verschil gemaakt.
De één met beschadigde spieren, de anderen wellicht met regenvrees. Maar feit is dat het kaf meteen van het koren is gescheiden... En zelfs door het zogezegde algemene forfait van onze B-ploeg is er daar toch iemand die door de mazen van het net glipt. Voor Eddy S. is het zeker een doeltreffend alternatief om met ons een rit mee te draaien, de Walen in, richting Latinne. En conclusie onder de baan;  Stierske heeft dat zeker niet slecht gedaan. In de beklimmingskes in 't begin enkele keren moeten wachten, maar that 's it. Een (kandidaat) clubkampioen waardig! 

Spijtig natuurlijk voor de overige mededingers voor het hoogste schavot binnen de club.
Maar toegegeven, als ik thuis om kwart na 8 vertrek; droog weer. Maar zjust aan 't lokaal toegekomen nog een strakke beis over Bunge. Daardoor heeft die andere overgebleven kandidaat clubkampioen, Joachim, onderweg al een douchke gekregen. Marc ook trouwens. Steven doet nog een bericht op de WhatsApp dat hij in aantocht is. Lucas ook, maar niet meer gelezen; sorry Lucas! En met z'n vijven, juist genoeg dus om de rit officieel mee te maken, nemen we het heft in handen.
Gans de voormiddag geen drup meer over ons gekregen. Ook het parcours valt nogal mee kwa plassen op de wegen.

Zjust die platte banden... Ik ben zelf al redelijk vlug het eerste slachtoffer. Maar Eddy wil natuurlijk niet onder doen en rijdt niet één, maar twee keer plat. Al naar zijn goede, slechte, wekelijkse gewoonte...
In 't lokaal heeft Marc voor ons de ruimte achter de coulissen nog maar eens vrij gemaakt.
En al maar goed, want in een mum van tijd is het aantal vrijetijdsdrinkers reeds verdubbeld!
Als ze maar kunnen pinten pakken... Toch tof, dat nakeuvelen in het lokaal, nietwaar...

Zondag 13 september 2020

Budingen-Engsbergen, enkel hooguit een goei 20 km. Maar toch is Joachim er in geslaagd om voor ons een prachtig ritje van 80 km ineen te steken. En de hellingen heeft hij zeker niet ontzien. Met incluis nog eens het Grasbos in Molenstede. Vóór die klim, nog op het vlakke, tracht Kristof (idd, uit het niets terug opgedoken in onze gelederen) met een snedige demarrage de klimmers nog te verrassen. Maar van je gebeuren moet je 't hebben hé. Die andere makker van Terhagen (not me!) rijdt gezwind het gat dicht. Chiel toont hier nog maar eens te meer zijn klimmerstalent.
Het wordt afgezaagd; maar het tempo zat er vandaag weer behoorlijk in. Maar we amuseren ons, en dat is toch 't voornaamste...
Ritverloop;
https://connect.garmin.com/modern/activity/5530186219 

20 fietsers voor de B-ploeg. Onze archivaris zal al ver in de archieven moeten gaan zoeken om nog zoveel deelnemers terug te vinden. Een hartelijk welkom aan deze nieuwkomers en, voor zover ik me herinner, ook de eerste dames die meerijden met de club.

Hilaire nam ons mee naar Noduwez. Een heel mooie rit langs rustige wegen, waarbij zelfs een stuk van de GR128, richting Hélécine werd aangedaan.

Lekke banden en omgewaaide bomen haalden het gemiddelde omlaag. En wanneer we met de fiets een talud moesten beklommen aan de omgewaaide boom kwam het altruïsme van sommige medefietsers naar boven en staken ze een helpende hand toe om iedereen boven te krijgen. Je kan je maar beter van je beste kant laten zien als er jeugdige nieuwkomers bij zijn 😊.

In het tweede deel, na Hoegaarden, mocht er geklommen worden. Onze jongste deelnemers gingen hier snel naar boven, wellicht met een gezonde dosis actieve testosteron. En volgens de geruchtenmolen in het peloton gingen sommigen sneller naar boven dan gewoonlijk dankzij ketonenrepen..

Het begin van de nazomer, zorgde voor ideaal terrasweer en met 30 fietsers zal Marc zijn terras nog mogen uitbreiden. Het was een mooie rit van iets meer dan 60 kilometer, bedankt Hilaire.

Zondag 30 augustus 2020

Ritverslag A groep

Het mirakel van Lutselus.

Chiel, Steven, Ludwig, Marc, Joachim, Lucas en ikzelf kwamen aan de start voor deze vlakke rit richting Lutselus. Lutselus is een gehucht van Diepenbeek, gelegen langs de weg van Diepenbeek naar Genk. Als WTC Budingen er niet af en toe zou langsfietsen, zou het gehucht enkel bekend zijn voor zijn ingestorte kerk, luttele ogenblikken na de laatste kerkgangers de middernachtmis hadden verlaten op kerstavond 2010. Volgens de overlevering een PR-stunt van de plaatselijke patroonheilige.

Na een 5-tal kilometer hadden we in Nieuwerkerken al de laatste helling van de dag al achter de kiezen, zodat de sprinters onder ons deze etappe met stip in hun agenda hadden aangeduid.
Lucas is dan topfavoriet. Lucas is onze eigen Budingse versie van Peter Sagan. Beide de gabarit van een topsprinter, dezelfde roots, dezelfde looks, en geen van beide heeft van klimmen zijn specialiteit gemaakt. De echte Sagan is naast een begenadigd wielrenner ook een echte filmfan. Zo speelt hij regelmatig filmscènes na uit bekende films, zoals Titanic en Grease.

Onderweg passeerden we aan de wekplek van Lucas, hoeveslagerij Mattes in Alken. Waarschijnlijk was dit het dat Lucas inspireerde om Sagan-gewijs een filmscène na te spelen. Alleen had hij voor een horrorfilm gekozen door zich iets te dicht in de buurt van een tractor te begeven. Gelukkig is film niet echt, en werd hij gered door de patroonheilige van Lutselus die op een mirakel meer of minder niet kijkt. Een horrorfilm met happy-end.

Onze stopplaats onderweg was de pop-up fietscafé Cartouche in Krijt. Social-distancing was hier geen probleem gezien het enorme terrein.

De rest van de rit verliep vlekkeloos, dus waren "de jongens" mooi op tijd in het bakhuis voor hun chocomelkske.

Ritverslag B-groep
 
Ritmaker Erwin A., 78km, 13 fietsers.
Erwin zorgde voor een prachtige rit. Het Hageland is zijn geliefd terrein. Dankzij zijn uniek lussenparcours deden we menige toffe heuveltjes aan. De klimmers(.••••) en pseudo klimmers konden hun hart ophalen, een 600 hoogtemeters werden overwonnen.
Vooraleer het laatste heuveltje werd aangevallen, richting Hogen, besloot de Bart een rustpauze in te lassen en gewoon plat te vallen. De pauze duurde iets langer want een defecte band toch nog terug opleggen is niet het beste idee....
De rit werd een paar km ingekort, zodat we onze frisdrank toch nog konden binnenkoppen.
Een nieuwe klassieker: de "Erwin Arnauts klassieker" is geboren.

Verslag B ploeg
Hagelandse heuvels, Geert R.

AH-Erlebnis 

De B-ploeg mocht de Hagelandse Heuvels bedwingen met maar liefst 6 geregistreerde beklimmingen en 8 renners aan de start. Het belang van een koers kan men afleiden uit de omkadering en dus was er begeleiding van 1 motard (ook iemand van de Linterseweg).

De rit begon met een beklimming van de Hulsberg en het peloton brak in 2, ondanks dat men zich in de kopgroep gedeisd hield, zo vroeg in de wedstrijd. Wel was duidelijk dat de strijd om de bergprijs gestreden ging worden tussen Erwin A en Erwin H. Het was A die de eerste punten pakte.

Na de hergroepering ging het naar Kersbeek, waar een niet geregistreerde helling bedwongen werd. Eenmaal duidelijk dat er geen punten te rapen vielen, staakten de protagonisten A en H de strijd. Wel nam de nervositeit toe en net voor de Wijndriesstraat besloot Eddy dat het genoeg was geweest. De kopmannen konden strijden om de bergprijs en Eddy spaarde zich voor de volgende etappes. Op H stond geen maat en A verklaarde nadien dat deze helling hem nooit heeft gelegen, jawel ook hier speelt het mentale een rol.

Opnieuw duel in Optielt tussen de debutant bij de B's (H) en A, die steeds opvallender het wiel van de motard opzocht. Desondanks volle buit voor H.

"Anger is my drive" moet A gedacht hebben want op de Chartreuzeberg trok hij alle registers open en waren de punt voor hem, ware het niet dat hij geduwd was door de motard. Normaal zijn dat strafpunten, maar na wat over en weer gepalaver, blijft het bij een waarschuwing.

Nog maar net gedaan met discussiëren en de Steenveldstraat in Linden nodigde uit tot een sprint naar boven. Als embedded coureur bij de B's besloot ik het op te nemen tegen de motard, maar het enigste resultaat was dat ik gene uitslag heb wie voor wie was en al de adem op.

Na de bevoorrading in Lubbeek de laatste officiële helling, de Binkomstraat. A en H bleven strijden en ook nadien op de niet-geregistreerde hellingen bleef het een spektakel om de twee te zien fietsen. Nog een doortocht in Heide Linter waar de lokale held (A) onder luid gejouw zijn supporters mocht begroeten.

Met een stevige rugwind richting finish namen Hilaire en Patrick de groep op sleeptouw met een duidelijk doel voor ogen, arriveren voor de A-ploeg. Ploegleider Luc stelde nog voor om het rustig aan te doen, maar de lokroep van het Bakhuis was te groot. Onze motard was begrensd en H waagde een ultieme ontsnappingspoging, helaas op de meet nog geremonteerd door een jong talent uit Glabbeek. Inderdaad ritwinst voor Eddy Stiers. De hele dag zich gedeisd gehouden en toeslaan daar waar de prijzen te verdelen zijn.

De A-ploeg had ons net geklopt, maar die hadden een vlakke rit en in de walen was gene wind. Na veel napraten was het laatste woord nog aan ritwinnaar Stiers die ons met volgende wijsheid naar huis stuurde: "Motards dat zijn jeanetten..."

Ritverslag zondag 26 juli 2020.

Grez-Doiceau, Marc S.

6 leden van de A groep meldden zich op deze sombere zondagmorgen present voor een rit onder begeleiding van Marc naar het Waals-Brabantse stadje Grez-Doiceau, of in het schoon Vlaams, Graven. Pascal moet voor het vertrek ergens opgevangen hebben dat de rit langs de kazerne van Bevekom zou gaan, want bij het vertrek ontbond hij onmiddellijk zijn duivels en voor we Drieslinter binnenreden zat ik reeds aan mijn maximale hartslag. Zo blij was hij met het vooruitzicht om langs zijn favoriete slaapplaats te mogen passeren. Een echte militair "ligt" op z'n werk. In de toekomst zou iemand hem toch moeten vertellen wanneer de wind pal in het nadeel blaast want hij merkt dat blijkbaar niet.

Onderweg, ergens in de buurt van Outgaarden, begon onze voorzitter plots vreemde geluiden te produceren. Achteraf bleek het zijn fiets te zijn. De kettingproblemen bleken niet onmiddellijk oplosbaar en zijn echtgenote werd opgesomd om hem te komen depanneren. Een van de voordelen van baas te zijn.
Met 5 dan maar verder tegen de wind in beuken op het glooiende parcours, de pauze aan de centre-sportif was dan ook meer dan welkom.
Vanaf hier blies de wind dan in het voordeel, maar wie gedacht had dat dit gemakkelijker zou gaan, kwam bedrogen uit. Een digitale snelheidsmeter langs de kant van de weg trok een droevig gezicht toen we passeerden aan 56 km/u. Gelukkig was Andy er niet bij of we vlogen allemaal op de bon.
92 km op minder dan 3 uur, de nabespreking op het terras duurt tegenwoordig langer dan de rit zelf.

Ritverslag dinsdag 21 juli 2020

A ploeg, bestemming Namen.

Gerry, Joachim, Andy, Steven, ikzelf en een renner van op de Linterseweg waren de 6 deelnemers die aan de start van deze uitdagende rit doorheen de Maasvallei kwamen. De renner van de Linterseweg vond het zelfs niet nodig om een rugzak met proviand voor onderweg te voorzien, wat me toch een monkellachje ontlokte.
Met de noorderwind in de rug op weg naar Namen ging de heenreis zeer vlot, enkel een lekke band van Gerry zorgde voor een klein oponthoud. Voor Namen was er 1 klimmetje om op te warmen, waar Steven en ikzelf onze klimmersbenen al eens testten, de renner van op de Linterseweg was in geen velden te bespeuren. De stad reden we binnen via de ravel om de drukte van Namen te vermijden. Via een gammel bruggetje over de Samber bereikten café Au Palais, een gepaste naam voor op deze nationale feestdag.
Na de stop stond de beklimming van de Citadelle op het programma. Dit deden we via de achterzijde, wegens wegenwerken op de Route Merveilleuse. Steven nam opnieuw het initiatief van aan de voet, dit keer liet Andy echter niet betijen en remonteerde. Zelf kon ik beslag leggen op de derde podiumplaats, de renner van op de Linterseweg heb ik niet meer zien finishen.
Van daaruit verder zuidwaarts afdalen naar de Maasvallei in Dave, over een voetgangersbruggetje de Maas overgestoken en de volgende klim was de Côte de Naninne. Opnieuw reed Andy van de groep weg, Steven volgde op korte afstand en ik zelf volgde op de derde stek. Net voor de top moesten we nog linksaf slaan voor een laatste steil knikje rond de kerk, in de bocht zag ik de renner van op de Linterseweg nog op een ruime achterstand, maar net voor de top kwam hij me toch nog voorbijgesneld. Waarschijnlijk aangehangen aan de spiegel van een voorbijrijdende wagen.
De afdaling ging over gloednieuw asfalt via Maizeret naar de ons allen bekende Samsonvallei, om in Namêche opnieuw de Maas over te steken. De volgende klim ging dwars door de steengroeve in Marche-Les-Dames, daar achtten Gerry en Joachim dat het tijd werd om de niet-klimmers van de groep met hun voetjes op de grond te zetten, dit keer waren zij het die samen met Steven in het zog van Andy de top bereikten.  Opnieuw afdalen naar de vallei om dan van in Sclayn de volgende klim aan te vatten. Daar waren de rollen helemaal omgedraaid en werd het op de top een beklijvende sprint voor eeuwige roem tussen mezelf en de renner van op de Linterseweg. Ik heb niet gewonnen.
Nog een laatste keer afdalen naar de vallei tot net voor Andenne, waar de laatste grote klim begon. Bij Steven waren daar reeds de eerste tekenen van verval waar te nemen, kwatongen beweren dat een renner van op de Linterseweg een deel van zijn proviand heeft geroofd, maar dit verhaal is niet bevestigd. Andy toonde zich nogmaals de beste klimmer, de renner van op de Linterseweg deed het ook niet zo heel slecht, en Joachim snelde in-extremis Gerry en mij nog voorbij naar een podiumplaats.
Bij onze tweede tussenstop op de markt van Hannuit, op het moment dat we even waren afgeleid door het uitzicht op enkele plaatselijke schoonheden,betrapten we de renner van op de Linterseweg nog op verdachte handelingen met een zilverpapiertje, maar we insinueren hier verder niets mee.
Met nog stevige tegenwind ging het in gestrekte draf richting Bakhuis waar de Stella naar  goede gewoonte weer veel te lekker smaakte, en de verbruikte calorieën weer ruimschoots aangevuld werden. De verhalen over de rit werden met de centiliter heroïscher.

Ritverslag zondag 19 juli 2020.

A ploeg, bestemming Westerlo, 90 km.

8 A-renners aan de start op deze mooie zondagochtend voor een rit met bestemming Westerlo.
Bij het opmaken van de kalender is het door de mazen van het net geglipt dat we nog maar pas door deze streek waren gefietst onder begeleiding van Marc S. voor zijn rit naar Zoerle-Parwijs. Maar wegen genoeg naar Westerlo en mits enkele aanpassingen toch een compleet andere rit. Volgens sommigen in het peloton - wiens naam hier niet genoemd wordt, hij is een beetje de Voldemort van WTC Budingen, - maar laten we hem een renner van op de Linterseweg noemen, was het een rit met uitsluitend kasseien en onverharde wegen. Gelukkig had deze renner van op de Linterseweg nogal snel op zijn adem getrapt en verstomden zijn klaagzangen met het gebrek aan lucht vanzelf. Door dit zuurstofgebrek in de hersenen was het de renner van op de Linterseweg zelfs niet eens opgevallen dat we eigenlijk nooit in Westerlo zijn geweest.

Zelf verscheen ik niet geheel fris en monter aan de start maar het vertrek over de Ransberg, via Miskom verder klimmen naar Waanrode, een passage over de Wijndries en van in Bekkevoort opnieuw omhoog naar Schoonderbuken, zorgden voor een stevige ontgifting.

De rit ging verder via Rillaar, Langdorp, Herselt en Varendonk (net niet in Westerlo geweest dus) richting de voorziene stop in Eindhout. De pees werd er echter weer duchtig opgelegd, wat maakte dat het voorzien cafeetje nog lang niet open was toen we er passeerden. Geen nood, in Vlaanderen zijn de cafés nog niet volledig uitgestorven, dus hebben we onze stop maar gehouden in café Ter Scoete in Engsbergen.

Op de terugweg nog een tussensprint op de Heidestraat in Kortenaken waar Andy zijn duivels nog eens ontbond, en zo zaten we voor half 12 weer op de eretribune van het terras van het Bakhuis voor de B ploeg daar de rust kwam verstoren.

19 juli 2020

Met z'n 18 de baan op.
Alweer talrijke opkomst, brengt het jaargemiddelde tot nu op 20.
Nog steeds 8 leden in de running voor de titel van Clubkampioen 2020 !

B-ploeg
Aarschot, 73 km, 10 makkers. Hilaire = GPS van dienst...
Mooie opkomst voor een toffe rit. Hilaire kennende altijd ok. De afwezigen hadden weer ongelijk . Via Stok, waar we Geert S hoopten op te pikken... Maar Linda had hem blijkbaar "bedarrest" gegeven. Langs een rustig golvend parcours bereikten we de markt van Aarschot. Plichtbewust als we zijn besloten we ons te verspreiden over twee terrasjes. Maar Erwin A. bleek nog niet voldoende uitgerust en hij besloot maar een platte band te verzinnen. Tijdens de terugrit genoten we weer van een paar mooie hellingskens. De straffe of overmoedige makkers vlogen er weer in. Gelukkig waren er een paar "verstandige" leden die alles op eigen tempo aanpakten. Door het folieke van onze Heide vriend waren de A's weer eerst op het terras, door hun talent of Stella goesting? ...Maar we waren weer tweedes.
PS: Dinsdag 9 uur vertrek, 115 km. Limburg
Dringende vraag: wil er iemand verslaggever spelen in mijn plaats. Dank !

12 juli 2020

Ideaal fietsweer vandaag, en dus opnieuw een mooie opkomst van 24 renners voor de ritten van de dag ondanks de afwezigheid van enkele vaste waarden.

Voor de A ploeg stond een rit naar Bokrijk op het programma, de B's vertrokken naar Herstappe.

A

Eerst nog een "drive-by" voor de vakantiegangers aan de kerk van Budingen en voor een keer geen verschroeiende start van de A ploeg. De heenrit verliep op een eerder gezapig tempo. De vele kleine wegen en paden met veel korte bochten en draaien en keren waren hier niet vreemd aan. Na de klassieke stop in Trobbiani's Place aan het domein van het openluchtmuseum fietsten we door het Arboretum - een museum voor bomen en struiken volgens professor Reniers - en er was ook een dubbele passage door het water. Het was er druk, dus hebben de ganse doortocht door het domein aan een slakkengangetje afgelegd.

Op de terugweg nog eerst een passage door het natuurgebied Groot Wijven aan de Wijvestraat (ik verzin dit niet)

waarna we dan toch onze PK's aangesproken hebben en in vliegende vaart richting Budingen stoomden. Hierdoor lagen we tegen dat we in Halen kwamen alweer voor op ons schema, en hebben er dan maar een omwegje via Kortenaken aan gebreid.

Daar was dan nog wel de onvoorziene beklimming van de Dennebosstraat richting Hogen waar Steven ons een demonstratie gaf van zijn goede vorm.

Met 97 km op de teller aan toch nog 30 km/h, hadden we de obligate cécémel op ons zonnige terras wel verdiend.

B

Herstappe 84 km 14 vertrekkers, 14 aankomers, 15 man onderweg

Bijna iedereen, Willy T pikten we op in St-Truiden, was op post voor deze toch wel speciale trip, het "wasbord" moest overwonnen worden.

Erwin H. zorgde voor een mooi parcours met de nodige hoogtemeters tot gevolg.

Sommigen hadden er 550, ik zelf kwam niet verder dan 330. Een specialist ter zake denkt dat de plaatsing van de gps soms een vertekend beeld kan geven.

De meesten weten dat je best op eigen tempo die klus klaart, enkelen lieten zich verleiden om het tempo van de sterkere te volgen, met het gekende resultaat : een serieuze terugval op dit lange golvend stuk.

Eddy S. toont wel meer en meer dat zijn conditie in stijgende lijn gaat en dat hij nog adem overheeft om "het uit te leggen" goe bezig makker.

Na een rustpauze met een drankje en koekje aan de kant van de weg - drinken die Walen nu echt niet - konden we de terugweg aanvatten. Aan een gezapig tempo bereikten we ons lokaal, waar de A s ons te snel afwaren en de zon opeisten.

Nog een bemerking:laten we aub de verkeersregels volgen,geen onnodige risico s nemen om zichzelf en de anderen niet in gevaar te brengen.

Addendum :

Na het bekijken van de beelden moeten we onze loftrompet tegenover Eddy S gedeeltelijk intrekken. Het blijkt namelijk dat hij op het wasbord gebruik gemaakt heeft van een verboden hulpmiddel.
De pech van Erik H moeten wij ook vermelden. Net op het wasbord kreeg hij schakelproblemen en kon daardoor zijn kansen niet verdedigen.
Willy T weet hoe moeilijk zoiets is, want hij heeft door dezelfde problemen ooit de citadel in Namen moeten bedwingen met de grote molen....

Tot slot konden we ook nog genieten van een prachtige kudde schapen, en het mooiste schaap liep duidelijk achteraan.

Zondag 5 juli 2020

A-Team
Acht uur. Dark skies over Bunge. Gelukkig blijft het daarbij en houden we het deze voormiddag, op een beetje gemiezer na, toch droog.
Pechvogel van de dag is onze rittenmaker. Marc dient bij het vertrek al direct een ander binnenbandje te steken. De beklimming van de "Holle straat" naar Hogen zorgt al meteen voor een afscheiding in de achterste gelederen van het peloton. Maar de laatste zullen de eerste zijn, nietwaar!? Bij zestigers moet de motor duidelijk al wat langer opwarmen... 
Zoerle-parwijs is het dorp in de Kempen, maar daarom toch geen vlakke rit. Marc heeft nochtans de hellingen niet echt uitgezocht. Veelal fietsen we over vlakke rechte stukken waardoor het tempo er weer behoorlijk in zit. 

Zondag 28 juni 2020

B-Team
Hannuit, 11 vertrekkers, 81 km...

Onder een bijwijlen dreigend wolkendek begonnen we, zoals altijd, goe gezind aan onze uitstap. Vandaag mochten we ook Dirk weer begroeten en hij liet al direct blijken dat zijn conditie goe zat. Proficiat!
Vandaag werd het een rit met soms toch een pittig hellingske. Maar niemand kwam in de problemen. In de buurt van Helecine kwam de A groep ons voorbij gestoven en kon Erwin H. , duidelijk veel te sterk voor ons B niveau, zijn kunnen nog eens tonen en mee rijden met de collega's.
Gelukkig bleef de regen achterwege en konden we op het terras van ons lokaal weer gezond en wel afsluiten met de nodige "zever".